Każdy, kto zdecydował się na konsultację z kinezjologiem, powinien wiedzieć, że jedną z głównych cech Kinezjologii Stosowanej jest stosowanie integracyjnego (holistycznego) podejścia do organizmu człowieka, w tym zasad medycyny homeosynergicznej. Oprócz stosowania filozoficznych zasad i podstaw homeosynergii w całościowym podejściu do organizmu człowieka, kinezjolodzy przepisują również swoim pacjentom leki dostosowane do homeosynergii, które działają nie na likwidację poszczególnych objawów, ale mają globalny wpływ na jednostkę jako całość, na jej stan psycho-emocjonalny, zasoby energetyczne i wykonują drenaż poszczególnych narządów i tkanek oraz funkcję detoksykacyjną organizmu w całości.
Temat wykorzystania homeosynergii w kineziologii stosowanej jest bardzo ciekawy i wymaga osobnej dyskusji, ale dziś chcę się skupić na pytaniu:
Czym jest homeosynergia i jaka jest jej istota?
Homeosynergia to nowoczesna gałąź medycyny opracowana przez włoskiego lekarza Luigi Marcello Monsellato. Zasady medycyny homeosynergicznej opierają się na siedmiu podstawowych prawach:
1. Prawo podobieństwa – podobne przyciąga podobne.
Składnikami tej ustawy są:
a) Prawo lustra (to, co zauważamy u innych ludzi, jest również w nas);
b) prawo rezonansu (wzmocnienie efektu oddziaływania na obiekt poprzez zbieżność częstotliwości oddziaływania zewnętrznego z częstotliwością własną obiektu);
c) Prawo bumerangu (każda przyczyna ma swój skutek i każdy skutek ma swoją przyczynę).
2. Prawo: choroba to korzyść. Homeosynergia postrzega chorobę jako ważny mechanizm obronny wprowadzony przez nasz organizm w celu neutralizacji toksyn. Z tego stanowiska wynika, że choroba jest aktem uzdrowienia dokonywanym przez organizm w celu usunięcia odurzenia i nie można z nią walczyć, a tym bardziej jej stłumić (oczywiście poza ciężkimi sytuacjami zagrożenia życia).
W ujęciu homeosynergii – choroba nie może być postrzegana jako zdarzenie śmiertelne, a jedynie jako język, którym posługuje się nasze ciało fizyczne.
3. Prawo zachowania energii (wszystko, o co się opieramy, jest zachowane)
Inna uniwersalna wersja tego prawa brzmi tak: nic nie powstaje z niczego i nic nie znika w niczym. Prawo to potwierdza fakt, że kontynuując walkę z chorobami, ludzkość jedynie pomnaża ich liczbę. Dotyczy to jednostki, która zmaga się z własnymi chorobami, zamiast pomóc swojemu organizmowi zakończyć proces leczenia poprzez ponowne zbadanie swoich wartości i zmianę nastawienia do siebie i otoczenia.
4. Prawo miłości (negacja jest u podstaw każdej choroby)
Każda choroba rodzi się z negatywnych myśli i emocji, które zakłócają pracę gruczołów dokrewnych i powodują dysfunkcje układu odpornościowego, metabolizmu, neurovegetatywnego i innych. W konsekwencji choroba jest somatyzacją wewnętrznej dysharmonii. Skąd dokładnie ten sprzeciw? Ponieważ podstawową przyczyną dysharmonii psychicznej jest negatywny osąd, krytyka, walka, zazdrość, zaniedbanie, nienawiść, a więc odrzucenie i zaprzeczenie swojej boskiej istoty i doskonałości otaczającego świata.
5. Prawo zaangażowania (choroba jest reakcją organizmu, uwarunkowaną stopniem świadomości człowieka)
Z tego prawa wynika, że choroba jest odpowiedzią na uraz emocjonalny w postaci zaburzenia harmonii na poziomie psychicznym, umysłowym i organicznym. Ważne jest, aby zrozumieć, że bez odrzucenia i następującego po nim konfliktu, choroba nie pojawia się. Kolejną ważną kwestią jest to, że intensywność doznanej traumy emocjonalnej determinuje nasilenie choroby, a rodzaj emocji, która wywołała proces traumatyzacji, decyduje o lokalizacji patologii w organizmie. Wszystkie negatywne doświadczenia, także te podświadome, są w tym przypadku przyczyną traumy.
6. Prawo doskonałości (choroba jest doskonałym wyborem organizmu z punktu widzenia biologicznego przetrwania)
Nie ma złych działań, są różne poziomy świadomości. Każdy poziom jest doskonały i ma swój cel i przeznaczenie. Podobnie nasza choroba i nasze cierpienie ma cel i znaczenie dla naszego rozwoju i realizacji. Właściwie to, co musimy zrobić w procesie współpracy z naszym ciałem, gdy jesteśmy chorzy, to rozwój samoświadomości. Pamiętaj: wszystko na tym świecie jest doskonałe, tak jak i my sami – nie ma błędów i nie ma winy.
7. Prawo jedności (nie ma podziału – wszystko jest połączone)
Słynny wzór Einsteina E=mc2 dowodzi faktu, że energia i materia są jednostkami jednej uniwersalnej substancji. Substancja ta reprezentuje pierwotną energię lub wibrację, która składa się na każdą substancję. Dla nas oznacza to, że każda komórka zawiera informacje o całym organizmie, a nasze ciało z kolei niesie informacje o całym wszechświecie. Człowiek jest więc jednostką holograficzną, która zawiera matrycę informacji ogólnej (Absolut)
Prawo jedności stanowi:
– wszystko jest jednym, podział nie istnieje;
– Wszystko jest ze sobą połączone.
– Jest jedno źródło.
Podsumowując, światopogląd homeosynergii opiera się na zasadzie jedności i niepodzielności człowieka i przyrody, której podstawą i istotą jest energia. Ważne jest, aby każdy z nas zrozumiał, że podział przyrody na świat fizyczny i duchowy jest warunkowy.
Dlatego każda terapia mająca na celu uzdrowienie musi być częścią uniwersalnej medycyny holistycznej, która w swej istocie szanuje całość jednostki, jej najgłębszą istotę, przywracając człowieka do harmonii z samym sobą i z innymi.
Bądź zdrowy umysłem i ciałem!
